Osiem miesięcy po rozwodzie Damian spojrzał na nią, stojącą w drzwiach z wypukłym brzuchem, i nagle zdał sobie sprawę, że jej obecność w jego życiu nigdy nie była przypadkowa. Gdy wrócił po raz pierwszy do jej życia, zrozumiał, że to, co stracił, było o wiele bardziej wartościowe, niż kiedykolwiek przypuszczał. I choć starał się przekonać siebie, że czas leczy wszystkie rany, nie potrafił ukryć, jak bardzo Sofia wciąż była częścią niego. A teraz, patrząc na nią, wiedział, że nie ma już odwrotu.
W jego głowie wciąż huczały wspomnienia z dnia rozwodu. Pięć lat spędzonych razem, potem to, co zniszczyło ich miłość — jego duma, jego ambicja, jego niezrozumienie jej pragnień. A teraz widział ją w ciąży, z dzieckiem, którego nie chciał. Myślał, że wystarczy przejść obok niej, unikać kontaktu, ale nie mógł. Ona nie była już tą samą dziewczyną, którą poznał. Sofia była silniejsza, bardziej zdecydowana. I teraz to ona trzymała kartę przetargową.
Damian obudził się wcześnie, ale wciąż czuł się zmęczony. Zasnął późno, myśląc o tym, co się wydarzyło przez te wszystkie miesiące. Kiedy wstał, spojrzał w lustro i nie rozpoznał już samego siebie. Jego życie było pełne sukcesów zawodowych, ale wciąż czuł pustkę. Coś brakowało. Coś, czego nie da się zdobyć żadną ilością pieniędzy, ani żadnym prestiżowym stanowiskiem. Chciał jej z powrotem. Chciał, żeby ta pustka zniknęła.
Zszedł na dół i zaczął przygotowywać kawę. Czuł się tak, jakby wciąż żył w przeszłości, w miejscu, które nie miało już sensu. Ostatnio, mimo sukcesów zawodowych, nie czuł się spełniony. Sofia była jak anioł w jego życiu, a on ją odrzucił, próbując udowodnić, że sam potrafi sobie poradzić. Chciał pokazać światu, że nie potrzebuje nikogo, ale teraz, patrząc wstecz, widział, że to ona była jego siłą. Jego prawdziwą siłą.
Sofia budziła się powoli, czując, jak poranne słońce rozgrzewa jej skórę przez jedwabne zasłony. Spojrzała na Damiana, który jeszcze spał, przytulony do niej. Czuła się spokojna, ale wiedziała, że nadchodzi czas, kiedy będą musieli porozmawiać o przyszłości. O ich dziecku. O wszystkim, co się wydarzyło.
„Czy on wciąż mnie kocha?” – pomyślała. „Czy chce, żebym wróciła do niego?”
Te pytania chodziły jej po głowie od miesięcy. Wiedziała, że mimo wszystko, mimo tego, jak ją skrzywdził, ona wciąż go kochała. Ale nie mogła już dłużej żyć w niepewności. Czasem czuła, że jego ambicja i duma były silniejsze od jego uczucia do niej. Ale teraz była gotowa, by zaryzykować. Chciała, by Damian zrozumiał, że jej decyzja o macierzyństwie była świadoma, że ona naprawdę tego pragnie, a nie z powodu jakiejś chwilowej słabości.
Kiedy Damian obudził się, po jego twarzy przebiegł cień niepewności. Wiedział, że coś się zmienia. Czuł, że jego życie nie będzie już takie same. Patrzył na Sofię i wiedział, że nie może jej stracić. Wiedział, że nie wystarczy tylko przeprosić. Musiał pokazać jej, że jest gotowy na zmiany.
— Sofia — zaczął, ale jego głos zabrzmiał niepewnie. — Ja… nie wiem, jak to się stało, ale nie mogę przestać o tobie myśleć.
Sofia spojrzała na niego spokojnie, ale w jej oczach nie było już tej samej bezradności, którą kiedyś widział. Ona była silna. W tej chwili była pewna siebie i gotowa do działania.
— Damian, wiem, że przez te wszystkie miesiące nie było ci łatwo. Ale musisz zrozumieć, że ja nie jestem tą samą osobą, którą byłam, gdy się rozstaliśmy. Teraz mam dziecko, a to zmienia wszystko. I nie chodzi tylko o nas. Musimy myśleć o przyszłości — o naszej przyszłości.
Damian wziął głęboki oddech i uklęknął przed nią, patrząc w jej oczy.
— Sofia, przepraszam. Tak bardzo cię zraniłem. Zrobiłem to z dumy, z egoizmu. Ale teraz rozumiem, że nie chodzi o mnie, nie chodzi o moje ambicje. Chodzi o nas. O nasze życie razem. I jeśli będziesz gotowa dać mi szansę, ja jestem gotów zmienić się, dla ciebie, dla nas.
Sofia patrzyła na niego przez chwilę, a potem poczuła, jak jej serce bije mocniej. W końcu, po wszystkim, co przeszli, znalazła w sobie siłę, by powiedzieć to, czego oboje potrzebowali.
— Damiano, wiem, że będziesz w stanie być lepszym mężczyzną. Chcę, żebyśmy spróbowali razem, nie tylko dla dziecka, ale dla nas samych.
Ich usta spotkały się w czułym, pełnym obietnicy pocałunku. Czuła, że z każdą chwilą ich związek staje się silniejszy. Ich miłość była jak nowy początek, czysta, bez niedomówień. Byli gotowi na to, by budować wspólne życie, w pełni świadomi, że to, co najważniejsze, to wzajemne wsparcie.
Kilka miesięcy później, gdy ich syn przyszedł na świat, wszystko się zmieniło. Damian poświęcał więcej czasu na rodzinę, stał się obecny, a Sofia czuła, że jej życie wreszcie ma sens. Razem wychowywali dziecko, wspólnie podejmowali decyzje. Ich miłość była silniejsza, niż kiedykolwiek.
Czuli, że nie ma już nic, co mogłoby ich rozdzielić. Razem byli gotowi zmierzyć się ze wszystkim, co przyniesie przyszłość. I chociaż wciąż nie zapomnieli o przeszłości, to teraz patrzyli w przyszłość z nadzieją i miłością.