Poczułam niepokój, gdy mój energiczny syn Kyle zaczął coraz później wracać do domu, podając wymijające wymówki.
Nie mogłam tego ignorować. Coś było nie tak. Każdego dnia wydawał się coraz bardziej zamknięty w sobie, unikał rozmów, a ja czułam, że coś przede mną ukrywa.
Kyle zawsze był aktywnym dzieckiem – jeśli nie grał w piłkę, to budował coś z kolegami albo ćwiczył na gitarze. Ale ostatnio jego nieobecności stawały się coraz dłuższe, a na moje pytania odpowiadał wymijająco.
– Po prostu przestań mnie kontrolować, mamo – mówił, wzruszając ramionami.
Jego nagła zmiana była dla mnie trudna. Przez lata byliśmy nierozłączni. Od kiedy jego ojciec nas opuścił, trzymaliśmy się razem, wspierając się nawzajem w każdej sytuacji. Teraz czułam, że coś nas dzieli, a ta niepewność była nie do zniesienia.
Niepokój narastał we mnie jeszcze bardziej, kiedy podczas sprzątania jego pokoju odkryłam coś, co przyprawiło mnie o dreszcze.
Pod łóżkiem Kyle’a znalazłam nowiutkie gadżety, które kosztowały fortunę, oraz gruby plik banknotów starannie owinięty gumkami.
Serce waliło mi w piersi. Skąd miał te pieniądze? Wiedziałam, że dorabia drobnymi pracami, ale to nie mogło być oszczędności z koszenia trawy czy pomocy sąsiadom.
Nie mogłam jednak po prostu skonfrontować go z tym. Musiałam działać ostrożnie.
Odłożyłam wszystko na miejsce i tego wieczoru, przy kolacji, zachowywałam się jakby nic się nie stało.
– Co dziś robiłeś po szkole? – zapytałam, starając się brzmieć swobodnie.
Kyle wzruszył ramionami. – Grałem w piłkę.
Obserwowałam go uważnie, ale nie zdradził nic więcej.
Następnego dnia postanowiłam dowiedzieć się prawdy.
Zaparkowałam samochód nieopodal szkoły i czekałam. Wkrótce zobaczyłam, jak uczniowie wychodzą, rozmawiając i śmiejąc się.
I wtedy zobaczyłam to.
Przed szkołą zatrzymało się kilka czarnych SUV-ów. Okna przyciemnione, eleganckie nadwozia błyszczące w słońcu.
Kyle ruszył prosto w ich stronę, jakby robił to codziennie. Wsiadł do środkowego samochodu.
Serce podeszło mi do gardła.
Bez zastanowienia wcisnęłam gaz i zaczęłam ich śledzić.
SUV-y wyjechały z miasta, kierując się w stronę bogatszych dzielnic. Mijaliśmy skromne domy, które stopniowo ustępowały miejsca ogromnym posiadłościom otoczonym wysokimi ogrodzeniami.
W końcu kolumna wjechała na teren imponującej rezydencji. Zdążyłam wślizgnąć się za nimi, zanim brama się zamknęła.
Nie miałam pojęcia, co teraz zrobię, ale nie zamierzałam odpuścić.
Podbiegłam do drzwi i nacisnęłam dzwonek. Po chwili otworzyła mi elegancka kobieta o przenikliwym spojrzeniu.
– Tak? – zapytała chłodno.
– Przyszłam po mojego syna, Kyle’a – odpowiedziałam stanowczo.
Zmrużyła oczy.
– Jesteś jego matką?
– Tak. Gdzie on jest?
Jej usta wygięły się w lekki, szyderczy uśmiech.
– Kyle jest zajęty. To nie miejsce dla kogoś takiego jak ty. Radzę ci odejść.
Zacisnęłam pięści.
– Nie pójdę nigdzie, dopóki go nie zobaczę.
W tym momencie w drzwiach pojawił się Kyle. Jego twarz wyrażała szok i zakłopotanie.
– Mamo? – Spojrzał na mnie, potem na kobietę. – Pani Anderson, proszę, niech mama wejdzie.
Westchnęła zirytowana, ale odsunęła się, wpuszczając mnie do środka.
Wnętrze domu było zimne i luksusowe. Marmurowe podłogi odbijały echo kroków, a ogromne przestrzenie wydawały się bardziej wystawą niż miejscem do życia.
A potem go zobaczyłam.
Mężczyzna stojący przy kominku spojrzał na mnie z nieodgadnionym wyrazem twarzy.
Serce mi zamarło.
To był ojciec Kyle’a.
Człowiek, który nas zostawił, zanim Kyle się urodził.
– Miranda – powiedział spokojnym tonem, jakbyśmy byli dawnymi znajomymi.
– Co to wszystko ma znaczyć? – spytałam, choć czułam, że nie chcę usłyszeć odpowiedzi.
Podszedł bliżej, rzucając spojrzenie na Kyle’a.
– Szukałem was – powiedział cicho. – Od kiedy zacząłem odnosić sukcesy, chciałem was odnaleźć. Teraz chcę to wszystko naprawić.
Wpatrywałam się w niego, nie wierząc własnym uszom.
– Naprawić? Po trzynastu latach milczenia? Myślisz, że możesz to zrobić, rzucając w niego pieniędzmi?
Nie drgnął nawet o milimetr.
– Starałaś się, Miranda, to widać. Ale spójrz na to miejsce. Mogę dać mu wszystko. Możliwości, których ty nigdy mu nie zapewnisz.
Czułam, że świat wali mi się na głowę.
– Chcesz mi go zabrać?
Jego uśmiech był zimny.
– Myślę, że w sądzie bez problemu uzyskam opiekę.
Nie zdążyłam odpowiedzieć, gdy Kyle nagle wyszedł przed szereg.
– Myślisz, że chcę tu mieszkać? – Jego głos był pełen gniewu. – Poszedłem w to tylko dlatego, że rzucałeś we mnie pieniędzmi. Ale wiesz co? Brałem je po to, by pomóc mamie! Chciałem spłacić rachunki, żeby miała łatwiej!
Ojciec Kyle’a zamarł.
Kyle patrzył mu prosto w oczy.
– Jesteś dla mnie nikim. Żadne pieniądze nie zmienią tego, że nas porzuciłeś. Nie chcę mieć z tobą nic wspólnego.
Łzy napłynęły mi do oczu.
Sięgnęłam po rękę Kyle’a i poprowadziłam go do wyjścia.
Następnego dnia ktoś zapukał do naszych drzwi.
Na progu stał mężczyzna w garniturze, trzymając torbę.
Wręczył ją bez słowa i odszedł.
W środku znajdowało się mnóstwo pieniędzy.
Na wierzchu leżała kartka: „Przepraszam. Chciałem to naprawić.”
Kyle spojrzał na mnie, jego twarz była pełna determinacji.
– Nie potrzebujemy jego pieniędzy, mamo. Mamy siebie.
Ścisnęłam jego dłoń.
– Wiem, kochanie. Ale może to szansa na nowy początek.
Usiedliśmy razem, myśląc o przyszłości.
Niezależnie od tego, co zdecydujemy, jedno było pewne.
Nie bogactwo ani nazwisko tworzyło rodzinę.
To miłość, lojalność i więź, którą budowaliśmy przez lata.