Jeff poślubił Claire, a życie wydawało się niemal idealne, choć niepokojące plotki o piwnicy zaczęły krążyć wokół ich nowego domu. Claire miała dwie córki, Emmę i Lily, które wkrótce zaczęły wspominać tajemniczą piwnicę. Na początku wydawało się to niewinne, ale zaproszenie dziewczynek, by „odwiedzić tatę” w piwnicy, szybko zmieniło się w coś dziwnego i niepokojącego.
Po naszym ślubie, kiedy przeprowadziliśmy się do domu Claire, wszystko wydawało się idealne. Drewniane podłogi skrzypiały pod naszymi stopami, a powietrze pachniało wanilią z zapalonych świec. Okna przepuszczały promienie słońca, tworząc piękne wzory na ścianach. Claire dawała mi poczucie spokoju, jakiego wcześniej nie znałem, a dziewczynki, Emma i Lily, biegały po domu, śmiejąc się jak wesołe koliberki. Życie w tym domu było jak z bajki, ale jedno było niepokojące — piwnica. Drzwi pomalowane na biało, identycznie jak ściany, stały na końcu korytarza. Choć nie wyglądały na nic szczególnego, coś w nich przyciągało moją uwagę. Czasami widziałem, jak dziewczynki patrzyły na te drzwi z tajemniczym uśmiechem, a potem tłumiły śmiech, jakby bały się, że je usłyszę. Claire nie zwracała na to uwagi — albo udawała, że nie zauważa.
Jednak pewnego dnia Emma zapytała mnie, czy kiedykolwiek zastanawiałem się, co znajduje się w piwnicy. Zaskoczony, odpowiedziałem, że to raczej stare meble, pralka i kilka pudeł. Ale Emma, patrząc na mnie z powagą, dodała: „To w piwnicy… to tam mieszka tata.” Na początku uznałem to za żart, ale Lily, mająca zaledwie sześć lat, powiedziała to samo, mówiąc, że „tata nie lubi głośnych dźwięków” i że trzymają go tam, by się nie czuł samotny.
Claire nigdy nie mówiła zbyt wiele o ojcu dziewczynek, a kiedy zapytałem ją o niego, odpowiedziała, że zmarł dwa lata temu. Zaskoczyła mnie ta wiadomość, bo nigdy nie wspominała o jego śmierci w sposób, który wyjaśniałby, dlaczego dziewczynki zachowują się tak dziwnie. Lily narysowała kiedyś postać w piwnicy, mówiąc, że to ich tata. To, co zobaczyłem w piwnicy, było straszniejsze, niż mogłem sobie wyobrazić — urna, z której dziewczynki wydobywały swoją pociechę.
Po tym, jak zobaczyłem urnę w piwnicy, postanowiłem porozmawiać z Claire. Okazało się, że nie wiedziała, że dziewczynki wciąż trzymają tatę w piwnicy, odwiedzając go tam co jakiś czas, by poczuć jego obecność. Claire była zdruzgotana tym odkryciem. „Myślałam, że pochowanie go w piwnicy pomoże im ruszyć dalej,” mówiła przez łzy. „Ale one wciąż go tam czują… To była ich droga do zachowania wspomnienia o nim.”
Po rozmowie postanowiliśmy zmienić miejsce, gdzie trzymaliśmy urnę. Przenieśliśmy ją do salonu, między rodzinne portrety i rysunki dziewczynek. Claire wyjaśniła im, że tata nie jest w urnie, ale w ich wspomnieniach i miłości. Dzieci zaakceptowały to, choć wciąż miały pytania i wątpliwości. Lily z uśmiechem podziękowała za nowe miejsce, mówiąc, że teraz tata będzie szczęśliwszy.
Od tej pory stworzyliśmy nową tradycję — co niedzielę zapalaliśmy świecę obok urny i opowiadaliśmy historie o ich tacie. Siedzieliśmy razem, dzieląc się wspomnieniami, podczas gdy słońce zachodziło, a Claire opowiadała, jak tata tańczył z dziewczynkami w kuchni lub jak lubił grać na gitarze. Tak stworzyliśmy przestrzeń do pamięci, której tak bardzo potrzebowały, by wciąż czuły bliskość swojego taty.